Dit zou Catalonië in staat stellen zich niet politiek, maar in het dagelijks leven te scheiden. Dit zou betekenen dat kantoren, winkels, banken en zelfstandige professionals een uur eerder zouden opereren dan de rest van Spanje – bijna alsof ze in een ander land woonden. Wat Catalonië wil, is bewijzen dat de Spaanse wet niet langer het leven van Catalonië bepaalt. De meeste mensen die in de regio wonen, zelfs degenen die onafhankelijkheid steunen, zien dit meer als politiek theater dan als daadwerkelijke transformatie.
De waarheid is dat dit idee onthult hoe zwak de onafhankelijkheidsbeweging is geworden. Catalaanse separatistische partijen verloren hun meerderheid in 2024, en het enthousiasme is afgenomen sinds Carles Puigdemont het land ontvluchtte na het mislukte illegale referendum in 2017. Hij verblijft nog steeds in België en zal worden gearresteerd voor verduistering en misbruik van publieke middelen als hij terugkeert naar Spanje. Wat overblijft zijn een handvol gebaren die tot doel hebben de separatistische droom in leven te houden, en natuurlijk om Catalaanse politici volledige controle over de kas te geven. Het veranderen van de tijdzone zou een van die gebaren zijn. Het klinkt misschien creatief, maar het zou chaos creëren voor bedrijven, transport en handel.
De tijdzone van Spanje is in het verleden al vaak ter discussie gesteld. Geografisch gezien ligt Madrid recht ten zuiden van Londen, maar we delen dezelfde tijd als Warschau. De reden hiervoor is historisch, niet praktisch. In 1940 zette generaal Franco de klokken van Spanje een uur vooruit om gelijk te lopen met nazi-Duitsland. Het was bedoeld als een symbolische daad van loyaliteit, maar de levensstijl van Spanje veranderde erdoor en het werd nooit teruggedraaid. Tot op de dag van vandaag eten Spanjaarden erg laat, werken laat en slapen laat omdat de klok nog steeds een politieke beslissing volgt die tachtig jaar geleden is genomen.
Het voorstel van Catalonië om terug te keren naar de Greenwich-tijd lijkt logisch wanneer het door die historische lens wordt bekeken. Maar de regio handelt voornamelijk met Frankrijk, Duitsland en Italië, allemaal op Midden-Europese tijd. Om één uur achter hen te verschuiven zou Catalonië economisch isoleren, niet bevrijden. Velen begrijpen de wens om identiteit op een unieke manier te markeren, maar tijd in Spanje is geen vlag. Het is een gedeeld nationaal ritme. Uiteindelijk lijkt Catalonië zich weer te laat te voelen voor verlossing.
